Çfarë është Përndritja?
Ndoshta mënyra më e mirë për t’iu qasur Përndritjes nuk është përmes koncepteve, por përmes një imazhi.
Buda është ulur këmbëkryq, sytë e tij gjysmë të mbyllur sikur po shikon nga jashtë dhe shikon nga brenda, dhe trupi i tij i vendosur, i drejtë dhe vigjilent sugjeron që mendja e tij është duke pushuar thellë në meditim dhe duke u ndalur në diçka të thellë dhe të pakapshme.
Imazhet si kjo në një farë mënyre krijojnë një pellg qetësie, duke na tërhequr, sikur përfaqësojnë diçka tek ne që e kupton vërtet jetën. Kjo është mençuria e Budës. Buzëqeshja përfaqëson dhembshurinë e tij për të tjerët që janë të hutuar nga ajo që sjell jeta.
Veçimi është lumturi për të kënaqurit
të cilët shohin mësimin që kanë mësuar.
Mirësia për botën është lumturi
për atë që nuk do të dëmtonte një krijesë të gjallë.
Pasioni për botën është lumturi
për atë që ka shkuar përtej kënaqësive të shqisave.
Por duke hedhur poshtë mendjemadhësinë “Unë jam”
është me të vërtetë lumturia e fundit.
Buda, Udana
Imazhet e Budës, madje edhe cilësitë si mençuria, dhembshuria ose paqja, evokojnë atë që Budizmi kupton me Përndritjen, dhe në fakt thuhet se shkojnë përtej çdo gjëje që mund të shprehim me fjalë ose ide – përtej çdo gjëje që mund të imagjinojmë.
Budistët i japin këtij shteti një emër – Nirvana – por fjala do të thotë “shuarje”. Nirvana nuk është një vend.
Një qasje tjetër është të thuash atë që Nirvana nuk është. Nëse vetëdija normale është e lidhur ose e shtrënguar nga dëshira, neveria dhe injoranca, Nirvana është një gjendje çlirimi shpirtëror që është plotësisht i lirë prej tyre.
Nëse ekzistenca e zakonshme është e kushtëzuar, Nirvana është përtej kushteve. Është ‘e pakushtëzuar’.
Nëse është një gjendje e injorancës, Nirvana është një gjendje e mençurisë në të cilën ne e kuptojmë se përhershmëria, josubstancialiteti dhe pakënaqësia e botës transformohen nga ai kuptim.
Të kuptuarit dhe të transformuarit nga kjo gjendje mençurie shpesh përmendet si ‘Zgjim’, një fjalë tjetër për Përndritjen. Fjala ‘Buda’ vjen nga fjala Pali për Zgjimin, bodi, dhe do të thotë diçka si ‘Ai që është zgjuar me natyrën e realitetit’.
Mbi të gjitha, Përndritja përfaqëson fundin e Udhës Budiste. Budizmi mëson se është e mundur që të gjithë ne ta arrijmë atë. Ne është se thjesht enderojmë Budën. Synimi për Budistët është që ne vetë të bëhemi të Përndritur. Gjatë shekujve, shumë praktikues Budistë besohet se kanë arritur Përndritjen duke ndjekur udhën Budiste. Disa prej tyre më vonë u bënë mësues të famshëm.